WONEN IN ITALIË – Op reis
Drie dagen terug in Mombarcaro na mijn reis naar de Baltische Staten. Een mooie reis, maar behoorlijk vermoeiend, omdat ik ervoor gekozen had met een Nederlandse reis-organisatie te gaan.
Ik dacht, dan heb ik een Nederlands sprekende reisleider, da's ook wel eens lekker. Hier moet ik de hele dag al Italiaans, Duits of Engels praten.
Het betekende wel dat ik eerst naar Nederland toe moest. Want, logisch, het vertrekpunt was Amsterdam. En tja als ik dan toch in Nederland ben, moet ik m'n broer even zien, een vriendin, andere vrienden...
Kortom, ik zat al moe in het vliegtuig. Toen we aankwamen in Vilnius was er geen tijd te verliezen. Koffer naar je kamer brengen en hup de stad in. En dat was een aardig stuk lopen.
We kwamen langs de voormalige gevangenis van de KGB, een mooie orthodoxe kerk, een groot plein met een classicistisch gebouw, de kunstenaarswijk en ik dacht alleen maar: wanneer kan ik naar bed?
Gelukkig deden we de toer de volgende dag nog eens over met een gids en toen had ik me, na een goede nacht, totaal herpakt.
De dagen erna reden we met een bus door de drie landen: van Litouwen naar Riga, de hoofdstad van Letland en vandaar naar Tallinn in Estland. Toen zaten we bijna in Finland, ik was blij met de muts die ik had gekocht.
Zaterdag moest ik als laatste terug naar Nederland. Iedereen vertrok op verschillende tijden met verschillende vluchten en ik was dus de laatste. Eerst vliegen naar Riga, vervolgens overstappen op het vliegtuig naar Amsterdam.
En daar zaten twee gouden vrienden me op het vliegveld op te wachten. Ze hadden mijn Panda meegenomen zodat ik, na een kop koffie, meteen in m'n auto kon wegsprinten.
Ik bleef die nacht in Hilversum en vertrok de volgende ochtend naar Mombarcaro.
Daar kwam ik, na een overnachting in Duitsland, maandagmiddag aan. Ik was dus voor een reis van acht dagen ruim twee weken onderweg geweest.
Het was werkelijk heerlijk om weer terug te zijn. De hoofdsteden van de Baltische Staten waren mooi, vooral Riga, en zeer interessant, maar wat was het ook weer lekker om in Italië terug te zijn.
De vraag is nu wel: had ik niet beter deze reis met een Italiaans reisbureau kunnen maken? Dat was een stuk goedkoper geweest. Maar ik moet eerlijk zeggen: het was ook fijn om weer eens een weekje met Nederlanders op te trekken.
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
